* * * در تقویم انتظار، همه فصل ها از عطر بهارى مهدى علیه السلام متبرك است. نوروز منتظران روزى است كه از شب ظهور آغاز مى شود. انتظار، فاصله اى است میان دو جمعه: جمعه ولادت و جمعه ظهور. بهار، همه طراوتش را مدیون یك گل است: گل زیباى نرگس. اگر سختى زمستان غیبت نبود، شوق آمدن بهار عدالت معنا نداشت. خانه تكانى، رسم قدیمى همه منتظران بهار است. بهار مهدى علیه السلام از راه مى رسد، خانه تكانى دل ها را فراموش نكنیم. بهترین هدیه اى كه مى توان براى گلدان شكسته قلب منتظران خرید، یك شاخه گل نرگس است. جمعه ها كافى نیست، هر روز سهمى را به امام زمان علیه السلام اختصاص بدهیم. منتظران واقعى به اشك و آه و دعا اكتفا نمى كنند. نوروزها مى آیند و مى روند، حیف است اگر فقط با نقل و شكلات و شیرینى و دید و بازدید برگزارش كنیم. كم لطفى مهمان است بر سر سفره بنشیند و صاحبخانه را نشناسد، حتى اگر او را نبیند. امام زمان علیه السلام بیشتر از آن به گردن شیعه حق دارند كه فقط نیمه هاى شعبان و جمعه ها به یادشان بیفتیم. اگر خورشید از چشم ما پنهان مانده است، تقصیر ابرها نیست، چشمان ما باران نخورده است. حتى اگر امام از چشم ما غایب باشد، باز هم ما از چشم او غایب نیستیم. اى كاش روزهاى «غفلت» ما از شب هاى «غیبت» او طولانى تر نبود. مبادا فقط وقتى همه درها به رویمان بسته شد، درب خانه امام زمان علیه السلام را بزنیم. مكه با همه «صفا»یى كه دارد، بى گل روى مهدى علیه السلام بى«صفا» است. هر دستى در آرزوى بوسیدن حجرالاسود است، حجرالاسود در آرزوى بوسیدن دست مهدى علیه السلام است. منتظرتر از امام زمان علیه السلام سراغ داریم؟ 1168 سال در انتظار! دلنشین ترین اشعار در دیوان انتظار، سروده دل سپرده ترین شاعران است، آنها كه دل به حضرت مهدى علیه السلام سپرده اند. نماز هیچ مأمومى بى امام اقامه نمى شود، ما چند ركعت را به امام خویش اقتدا كرده ایم؟ دیر و زودش مصلحت است، امّا هیچ عریضه اى بى جواب نمى ماند. * * * نجفى مطیعى، معصومه، ماهنامه موعود، شماره چهل و هفتمنوروز منتظران
منبع:
نظرات شما عزیزان: